ວັນທີ 14 ມິຖຸນາ 2024 ທ່ານ ພູວົງ ວົງຄຳຊາວ ຮອງເຈົ້າຄອງນະຄອນຫຼວງ ວຽງຈັນ (ນວ) ພ້ອມດ້ວຍພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງໄດ້ລົງຕິດຕາມເບິ່ງສະພາບຕົ້ນກະຖິນຫູຊ້າງຢູ່ເດີ່ນສຳນັກງານອົງການສະຫະປະຊາຊາດປະຈຳລາວ ຖະໜົນລ້ານຊ້າງ ຕໍ່ໜ້າໂຮງຮຽນ ມສ ວຽງຈັນ ເມືອງຈັນທະບູລີ ນວ ໄດ້ຫັກ ລົ້ມລົງໃນວັນທີ 9 ມິຖຸນາ 2024 ເວລາ 18:30 ໂມງ ຍ້ອນມີຝົນຕົກ ແລະ ພາຍຸ ເຊິ່ງປັດຈຸບັນພະນັກງານຫ້ອງການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ບໍລິການຕົວເມືອງວຽງຈັນ (ຄບຕ) ກຳລັງອະນາໄມຕັດຮອນງ່າກິ່ງນ້ອຍອອກຈາກຈຸດເກີດເຫດຄາດວ່າຈະໃຊ້ເວລາ 5-7 ຈຶ່ງຈະສຳເລັດ.

ພະແນກກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ນວ ໄດ້ລາຍງານຢູ່ກອງປະຊຸມປຶກສາຫາລືເພື່ອຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂຕົ້ນກະຖິນທີ່ຫັກລົ້ມໃນວັນທີ 11 ມິຖຸນາ 2024 ຢູ່ຫ້ອງວ່າການຮູ້ວ່າ: ເຊິ່ງຜົນຂອງກອງປະຊຸມຄັ້ງນີ້ໄດ້ເອກະພາບເບື້ອງຕົ້ນການອະນາໄມຕັດຮອນກິ່ງງ່ານ້ອຍມອບໃຫ້ຫ້ອງການ ຄບຕ ເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບດຳເນີນການ ພະແນກກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ນວ ຮັບຜິດຊອບປະສານສົມທົບກັບພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງລົງເກັບກຳຂໍ້ມູນ ອາຍຸ ຄຸນລັກສະນະ ແລະ ເຕັກນິກເກັບຮັກສາຕົ້ນໄມ້ດັ່ງກ່າວ ລວມທັງໃຫ້ຄຳແນະນຳວິທີການຕັດ ສ່ວນສະຖານທີ່ເກັບມ້ຽນໄມ້ດັ່ງກ່າວ ກອງປະຊຸມໄດ້ເອກະພາບຈະເອົາໄປເກັບຮັກສາໄວ້ຢູ່ເດີ່ນອານຸສາວະລີປະຕູໄຊ ແລະ ທ່ອນປາຍ ກິ່ງງ່າ ຕົ້ນໄມ້ຈະເອົາເກັບມ້ຽນໄວ້ຢູ່ເດີ່ນຫ້ອງວ່າການປົກຄອງ ນວ ຊົ່ວຄາວ ແລະ ອີກຈຳນວນໜຶ່ງເກັບໄວ້ທີ່ຫໍພິພິຕະພັນໄມ້ພິສິດບ້ານດົງໝາກຄາຍ ໃນວັນທີ 12 ມິຖຸນາ 2024 ພະແນກກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ນວ ໄດ້ປະສານສົມທົບກັບກົມປ່າໄມ້ ກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ຄະນະວິທະຍາສາດປ່າໄມ້ ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດ ແລະ ພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງລົງເກັບກຳຂໍ້ມູນທາງດ້ານວິທະຍາສາດ ແລະ ປະເມີນການເກັບກູ້ຕົ້ນກະຖິນດັ່ງກ່າວ ສາມາດວິເຄາະສັງລວມເປັນຂໍ້ມູນພື້ນຖານ.

ຜ່ານການວິເຄາະເນື້ອໄມ້ ແກ່ນ ແລະ ໃບ ສາມາດລະບຸໄດ້ວ່າ ເປັນໄມ້ກະຖິນຫູຊ້າງໃນວົງຕະກຸນ Fabaceae ເຊິ່ງເປັນຕົ້ນໄມ້ຕ່າງຖິ່ນທີ່ນຳເຂົ້າມາປູກຢູ່ລາວ ແລະ ມີຖິ່ນກຳເນີດໃນທະວີບອາເມລິກາກາງ ແລະ ອາເມລິກາໃຕ້ ເປັນພືດໄມ້ຟຸມໃຫ້ເງົາ ມີຄວາມສູງສະເລ່ຍ 25-35 ແມັດ ຜ່ານການສັນນິຖານໄມ້ຊະນິດນີ້ເຂົ້າມາເຂດອາຊີລະຫວ່າງປີ 1890 ພົບເຫັນໃນ 6 ປະເທດຄື: ໄທ ມຽນມ້າ ກຳປູເຈຍ ອິນໂດເນເຊຍ ຫວຽດນາມ ແລະ ລາວ ສະເພາະປະເທດລາວເຮົາແມ່ນຄາດວ່ານຳເຂົ້າມາໄລຍະທີ່ຝຣັ່ງປົກຄອງແລ້ວນຳມາປູກປີ 1900 ເພາະໄລຍະນີ້ຝຣັ່ງເລີ່ມມີການຂະຫຍາຍ ແລະ ສ້າງສວນກ້າເບ້ຍໄມ້ໃນລາວ ການວິເຄະໂດຍອີງໃສ່ຄ່າສະເລ່ຍ ໂດຍນຳໃຊ້ສູດຄິດຄະນິດສາດພື້ນຖານຕົ້ນກະຖິນຫູຊ້າງນີ້ແມ່ນອາຍຸແກ່ຫຼາຍແລ້ວ ເຊິ່ງມີອາຍຸປະມານ 135 ປີ ແລະ ຕາມປົກກະຕິທົ່ວໄປຕົ້ນໄມ້ຊະນິດນີ້ມີອາຍຸສະເລ່ຍ 100-150 ປີ ໂດຍອີງຕາມສະພາບແວດລ້ອມ.

ສ່ວນທັດສະນະທາງດ້ານວິຊາການເຫັນວ່າ: ຕົ້ນໄມ້ກະຖິນຫູຊ້າງທີ່ລົ້ມນີ້ບໍ່ສາມາດນຳເຂົ້າເອົາໄປປູກຄືນຢູ່ສະຖານທີ່ອື່ນເພື່ອໃຫ້ມີຊີວິດລອດຕາຍໄດ້ແລ້ວ ເພາະເປັນຕົ້ນໄມ້ທີ່ມີອາຍຸຫຼາຍປີແລ້ວ ເຊິ່ງຮາກຂອງຕົ້ນໄມ້ໄດ້ມີການໂດກເນົ່າ ຈຶ່ງເຫັນຄວນຕັດເກັບຮັກສາໄວ້.